Teknolojik gelişme sonsuza giderken endüstri mühendisliği ve stratejik plan,
Her gıdanın gdo’lusunu ürettik,
Canlıları kopyaladık,
Genetik şifremizi kurcaladık,
Dostluğun sanalını hayatımızın ortasına oturttuk.
Sadece modern dünyanın gereği diyerek.
Bu çılgınlığı anlamakta sıkıntı çekiyorum.
Dünyada insan ömrü dışında her şey sonsuza gidiyor.
İroniyse her şeyi sonsuza taşıyan ve sonlu bir ömre sahip olan insan.
Bir başka ironi ise her şeyi sonsuza taşınan dünyada kaynakların sonlu olması.
Hayat bitmeden, kaynakları hayattan önce bitirmek size de yanlış gelmiyor mu?
Yarına kullanılacak kaynak bırakmamak, sonsuzu isteyen insanoğlu için ne kadar anlamlı.
Yaşamı sonlu iken neslini de sonlu hale getirirken sonsuzluk gayretini anlayabiliyor musunuz gerçekten.
Fonksiyon sonsuza giderken limit kıyamete gidiyor!
Peki insanın en temel iç güdülerinden biri olan neslini devam ettirmek ise bu kendini yok etme ve kıyamete bu hızla koşma sistemini niçin kurduk?
Çünkü insan beyni yaşadığı zaman diliminde sonsuzluğa inanıyor, sonsuzluğun içinde kalacağına inanıyor.
Daha çok kazanmak,
Daha çok üretmek,
Daha çok tüketmek,
Daha hızlı olmak adına kendini yarıştırıyor.
İnsan buluşları ile hızlanıyor , limit sonsuza giderken yaşam sıfıra gidiyor.
Makinalar hızlanıyor, kapasiteleri artıyor, limit sonsuza giderken kaynaklar sıfıra gidiyor.
Daha büyük,
Daha hızlı,
Daha çabuk,
Daha çok için,
Gelecekte, bize ait olmayanı bile tüketerek yaşamanın gayreti değimlidir bu sıralar yaşadığımız global kriz.
Bittiğini biteceğini hiç düşünmediğimiz havanın, suyun bile bittiğini ne zaman anlayacağız?
Orhan veli yaşasaydı bize ne derdi acaba;
Hava bedava,
Su bedava şirini okurken.
Artık tüm dünya insanlarının gelirleri, ekonomileri, büyüklükleri, dinleri, siyasi görüşleri, ırkları ne olursa olsun olabilecek en ideal refah seviyesinde yaşayabilmeleri için bir stratejik plan yapmanın zamanı gelmedi mi artık,
Parası kadar değil, yeteri kadar,
Sosyal statüsü kadar değil ihtiyacı kadar beslenebilmeyi becerdiğimiz oranda kendimizi, neslimizi ve dünyamızı sonsuza değil belik ama olabildiğince daha uzun süreler yaşanabilir halde utmayı becerebiliriz.
Üretim; ihtiyaç kadar,
Üreticiler; ihtiyacı karşılayacak kadar kapasitede,
Kaynak; üretime yetecek kadarını kullanarak,
Gelir; sağlıklı yaşayabilecek miktarda.
Yukarıdaki fonksiyonu optimize edecek doğrusal programlama çözümünü bulacak endüstri mühendisliği kurtaracaktır belki bizleri.
Bu ütopik yaklaşımımı buraya kadar okuyarak olmayacağını bilsem de içimde taşımakta güçlük çektiğim bu güçlü duygularımı paylaştığınız için teşekkürler deyebilirim ancak,
Kulağınızda kalsın yeterli. 25.10.2008
0 yorum:
Yorum Gönder