İLHAN DÜZGÜN

Hasta olursun hastalığını bilmezsin sonuna kadar yaşam kaliteni en üstte tutarak yaşarsın,
Hasta olursun sana tüm detayları ile anlatırlar, bilinçlendirirler o andan itibaren hastalığın her safhasını hissedersin ama yaşamdan koparak belki de sonu olması gerekenden önce görürsün.
İletişimin az olduğu eski devirlerde yöneticiler vatandaşlarına sundukları ile yetinip huzur içinde yaşıyorlardı.
İletişimin artmasıyla doğu bloğunun dağılması arasında hiç mi bağlantı yok.
İletişimin arttığı son 50 yılda herkes herkesten haberdar oluyor ve ilişkiler, sıkıntılar, krizler, direnişler bölgesellikten çıkıp küreselleşti.
Herkes birbirini tetikleyen domino taşı gibi dizildi birbirinin ardına.
Artık herkesten herkes etkilenir oldu dünyamızda.
Birde o bilgisizliğin insan yaşamına kattığı huzur vardır ya paha biçilmez.
Bilmediğinle bilmeyerek rahatça yaşarsın.
Öleceğimizi bilmeden sonsuz yaşam sahibiymiş bibi yaşamıyor muyuz?
Komik kazaları gösterirler kimi zaman televizyon programlarında, ikinci defa izlerken siz heyecanlanır ikaz etmek istersiniz refleksle ama mağdur bilmediğinden nasılda keyifli duruyordur. Biraz sonra yüzünde patlayacak pastanın farkında olmadan!
Bilmediğin tanımadığın ve eksikliğini hissetmediğinle eksikli gibi yaşamaz insan.
Tam gibi yaşar.
Bir gün gelir biri girer yaşamına,
Yokluğundan eksikli olmadığın,
Varlığının boyutunu bilemediğin,
Yaşamının şimdiye kadarını tam olarak ördüğünü düşündüğün bir zamanda ona yer yokken biri girer yaşamına,
Yokluğu bir şey hissettirmezken gitmesinin vakum oluşturacağı biri olur.
Bu durum yaşamımıza giren herkes için geçerlidir.
Girmeyenler,
Bilmediğimiz yaşamın temsilcileri,
Yokken yok kalmaları en iyisi değil mi!
Hani herkesin bize kattığı bir şeyler vardırı paylaşırken anlattığımız gibi yoklukları da vakum oluşturur gidenler.
Bilginin bu kadar hızlı insan yaşamına karıştığı, yönettiği, yönlendirdiği bu dönemde böyle bilgisizliklerle bir miktar huzur bulalım istedim.
Bilmediklerimizden, tanımadıklarımızdan telaşlanmayalım onlar bizim huzur kaynağımızdır!